Smart
To Jest
Hamulce
Resor
Resor – element resorujący, który najczęściej ma postać sprężyny wielopłytkowej utworzonej z płaskowników stalowych, zwanych piórami.
Pióra resoru wykonuje się głównie ze stali sprężynowej oraz poddaje się obróbce cieplnej i niekiedy kulowaniu. Pióra mogą być wykonane również z tworzyw sztucznych. Pióra są wygięte, przy czym promień krzywizny zależy od długości pióra.
Resor piórowy spełnia równocześnie rolę elementu prowadzącego i resorującego. Z uwagi na tarcie występujące pomiędzy poszczególnymi piórami, resor posiada również własności tłumiące. Jednak to zjawisko nie jest pożądane (wpływa na pogorszenie komfortu) i w celu jego ograniczenia stosuje się przekładki teflonowe, funkcję tłumiącą powierzając amortyzatorom.
Resory piórowe występują również w postaci pojedynczych piór.
Najczęściej stosowany resor to resor półeliptyczny który jest umieszczony równolegle do podłużnej osi pojazdu oraz zamocowany przegubowo obydwoma końcami do ramy lub nadwozia, a także podparty w środku osią nośną lub pochwą mostu napędowego. Ten typ resoru jest powszechnie stosowany w zawieszeniach zależnych.
W niektórych pojazdach, np. w Polskim Fiacie 126p ("Maluchu"), zastosowano poprzeczny resor piórowy w zawieszeniu przednim (niezależnym). Pełni on również funkcję stabilizatora.
Hamulec hydrauliczny
Hamulec hydrauliczny – hamulec cierny (głównie w pojazdach samochodowych, rowerach i lotnictwie) uruchamiany za pomocą systemu hydraulicznego, złożonego z pompy (na której tłok działa prowadzący pojazd), przewodów ciśnieniowych oraz cylinderków roboczych przy każdym z kół. Zapewnia równy rozkład siły hamowania bez konieczności kłopotliwej regulacji.
Najprostszy układ hamulca hydraulicznego jest złożony z dwóch cylindrów hydraulicznych połączonych przewodem. Jeden z cylindrów pełni rolę pompy. Wciskanie tłoka pompy powoduje przetłaczanie płynu do drugiego i wypychanie tłoka, co skutkuje dociśnięciem elementów ciernych do tarczy lub bębna hamulcowego.
Hamulec bębnowy
Hamulec bębnowy (wł. hamulec dwuszczękowy wewnętrzny) – hamulec cierny segmentowy dwuszczękowy, w którym hamowanie powstaje na skutek tarcia wewnętrznej powierzchni obracającego się wraz z wałem bębna hamulcowego, z powierzchnią umieszczonych wewnątrz bębna nieobracających się szczęk pokrytych okładziną cierną.
Ten typ hamulca jest stosowany w niektórych samochodach (zwłaszcza na tylnych osiach), motocyklach i rowerach. Wadą w stosunku do hamulców tarczowych jest ich większa podatność na przegrzewanie się („brake fade”), co zmniejsza skuteczność hamowania.
Hamulce tarczowe
Hamulec tarczowy – rodzaj hamulca ciernego, w którym siła tarcia działa na powierzchni czołowej tarczy.
Składa się z tarczy hamulcowej, połączonej sztywno z hamowanym wałem oraz dwóch lub więcej nieobracających się klocków pokrytych okładziną cierną, które są dociskane do tarczy najczęściej za pomocą siłownika hydraulicznego lub pneumatycznego.
Hamulce tarczowe stosowane są powszechnie jako hamulce zasadnicze w pojazdach samochodowych, szynowych, motocyklach, motorowerach i skuterach, wypierając stosowane dawniej hamulce bębnowe, a także w rowerach, zastępując stosowane dotychczas hamulce szczękowe (działające na obręcz koła).
Silnik o zapłonie samoczynnym
Silnik o zapłonie samoczynnym (znany jako silnik wysokoprężny lub silnik Diesla, ZS) – silnik cieplny spalinowy tłokowy o spalaniu wewnętrznym, w którym ciśnienie maksymalne czynnika jest znacznie większe niż w silnikach niskoprężnych (z zapłonem iskrowym), a do zapłonu paliwa nie jest wymagane zewnętrzne źródło energii - następuje zapłon samoczynny. Do cylindra dostarczane jest powietrze, a kiedy tłok zbliża się do swojego GMP następuje wtrysk paliwa, które następnie spala się po przekroczeniu w komorze spalania temperatury jego zapłonu. Do zainicjowania zapłonu nie są potrzebne tak jak w przypadku silnika o zapłonie iskrowym zewnętrzne źródła ciepła. Stopień sprężania w silnikach wysokoprężnych mieści się w przedziale 12-25.
Strona 1 z 2